Biz çok çalışmalıyız !

Cuma gecesi çıktığım İstanbul - Akçakoca yolculuğundan dün(perşembe) döndüm. Bu süre zarfında kendimle başbaşa kalacak bolca zamanım oldu. Düşündüm, düşündüm... Önce geçmişten başladım düşünmeye. "Ne idim?" sorusunu sordum kendime. Hatırlayabildiğim kadar eskilere gidip oradan başladım düşünmeye, değerlendirmeye. Sonra bugüne geldim ve "Ne oldum?" sorusunu cevaplamaya çalıştım. Ve son olarak da "Nereye gidiyorum?" sorusunu sordum. "Ne oldum?" ve "Nereye gidiyorum?" sorularının cevapları pek içaçıcı değildi. Ortaya çıkan tablo karman çorman, zihin bulandıran cinstendi. Hani şu "modern" resim sanatındaki böyle iç içe geçmiş şekillerin olduğu, insan yüzündeki gözün ağızda kulağın alında olduğu tablolar gibiydi :) 

Bir hafta kadar önce bir arkadaşımla konuşurken "biz çok çalışmalıyız Yusuf" dediğini hatırladım. Çok sıklıkla duyduğumuz cümlelerden birisiydi aslında "çok çalışmalıyız". Daha ilkokuldan başlar "Türk, övün, çalış, güven".. Hatta bir de şarkısı var "çook çalışkan olmayız/ bu vatan için bu ülke için/ çook çalışkan olmalıyız" diye söylenen..

"Ne oldum?" sorusuna cevap ararken aklıma arkadaşın "biz çok çalışmalıyız" sözü geldi. Evet evet, ben çok çalışmadığım için o tablonun hali pek iç açıcı değildi. Bir yerden sonra "çok çalışmayı" bırakmıştım.  

"Ne idim?" sorusunun cevapları arasında dolanırken, bir zamanlar "biz en iyisi olmalıyız" dediğimi hatırladım. Evet, ne iş yapıyorsak, neyle meşgulsek en iyisi olmalıydık. Mühendis isek o işi en iyi yapanlardan birisi olmalıydık. Devlet isek, devletler arasında en iyilerden birisi olmalıydık. Aile reisi isek, o aile hane-i saadet gibi en güzel ailelerden biri olmalıydı... Bunları düşünüyordum bir zamanlar. Bunları düşünerek çalışıyordum ve başarılıydım. Ama bir yerden sonra bu "en iyi"nin yerini "iyi" almış. Sonra "orta" tabiri girmiş hayatıma ve en sonunda "düşük".. Bir kere o "en iyi" değerini kaybettikten sonra git gide düşmüşüm.

Şimdi tekrar yükseliş zamanı geldi diye düşünüyorum. Hedefe yine en iyiyi koyma zamanı geldi. Her yönüyle "örnek bir müslüman" olmaya çalışcam tekrar. Önce maneviyatı sonra maddiyatı düzeltcem. Hayatımda radikal değişiklikler yapacam. İnşallah muvaffak olurum. Bir gün bu yazıyı referans göstererek, "aylar/yıllar önce böyle bir kendine geliş süreci yaşamıştım çok şükür kendime geldim" derim. Dua ediniz efendim.

Son olarak da farkına vardığım birşeyden bahsetmek istiyorum. Bu güne kadar tanıştığım bütün insanlardan bir şekilde fayda gördüm. Ama büyük ama küçük faydaları oldu. Ama birkaç tanesi var ki onların bana gönderildiğini düşünüyorum :) Onların, bir şekilde hayatımın tekrar rayına oturması için gönderilen ilahi rahmetler olduğunu düşünüyorum. Rabbimin beni hizaya çekmek için, çıkmaza girdiğimde yol göstermek, zorlandığımda kolaylaştırmak için gönderdiği dostlar onlar. Bazıları geri gitti, kayboldu ama bazıları hâlâ duruyor. En son gelen de yukardıdaki "çok çalışkan olmalıyız" sözünün sahibi olan kişi diye düşünüyorum. Sadece bu çalışmak konusunda değil bir çok konuda gözümün görmesine vesile oldu. Allah ondan ve diğerlerinden razı olsun  :) Hayatımdaki hiçbir insan, hiçbir nesne, hiçbir olay amaçsız değil. Herşey bana hizmet ediyor O'nun emri ile. Ve ben de içimden gelerek "elhamdülillah" diyorum..

Hak şerleri hayreyler
Zannetme ki gayreyler
Ârif onu seyreyler
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler
...

Deme şu niçin şöyle
Yerincedir ol öyle
Bak sonuna sabreyle
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler
...

Her sözde nasihat var
Her nesnede zinet var
Her işte ganimet var
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler
...

Vallahi güzel etmiş
Billahi güzel etmiş
Tallahi güzel etmiş
Allah görelim netmiş
Netmişse güzel etmiş

Tefvizname / Erzurumlu İbrahim Hakkı