Bir arkadaşın "ümit etme" sözünün üzerine aklıma şöyle bir soru geldi; ümit olmadan nasıl olurdu hayat?
Ümit olmasaydı istemek de olmazdı çünkü, ikisi biribirine bağlıdır. İstemediğin şeyi ümit etmezsin, ümit etmediğin şeyi de istemeye gerek duymazsın. İstemek olmayınca, birçok insan için dua olmazdı. Çünkü ekseriyetimiz için dua istemekten ibaret.. Duamız olmayınca da ehemmiyetimiz olmazdı...
Basit bir mantık yürütme yapınca sonucu buraya kadar varıyor. Belki de bu yüzden Allah ümitsizliği yasaklıyor... Düşünsenize ümit etmeseniz dua edermiydiniz? Nasıl olsa olmayacak ne gerek var duaya derdik heralde.
Soruya bir başka açıdan bakarsak, ümit olmasaydı imtihan da olmazdı diyebiliriz. İnsan ümit eder, ümit ettiği şey gerçekleşirse şükreder. Gerçekleşmezse sabreder. Bu da imtihanın temel felsefesi değil midir? Musibetlere sabır, nimetlere şükür...
Üzerine daha çok düşünmek lazım ama saat geç oldu.
Üzerine daha çok düşünmek lazım ama saat geç oldu.
...aslinda ayni bu yazida oldugu gibi insan mantikli dusunup konularin kaynaklarina indiginde, aklinda kalmis cevapsiz sorularinda cevabini bulabiliyor.
YanıtlaSilBu yazida onlardan biri, cok guzel bir dusunce..