Çok dokundu :(

Gazeteleri incelerken bugün şu yazıya rastladım. Bir kaç gün önce olan Sarıyayla baskınını anlatan bir yazıydı. Okumanızı tavsiye ederim. Göz göre göre, oradaki askerlerin şehit olmasına imkan verildiğini anlatıyor. Gelin karakolumuzu basın denmemiş bir tek. Bir de üstüne bu yazı gelince iyice dellendim diyebilirim. Yazılarda herşey anlatılıyor. Paramız yok diye karakolu güçlendiremedik diyen komutanların, 100 milyon dolara vip uçak aldıklarını, Türk halkı rahat uyusun, hava kuvvetlerimiz var diyen komutanların, karakol baskınında hava yağmurluydu bahanesini uydurmasını bir türlü anlayamıyorum ve bu bana çok dokunuyor. Bunlara şerefsizlik denir.

20 yaşındayım, okul dolayısıyla şuan askerde değilim. Ama okulum olmasaydı belki karakoda baskın yiyen askerlerden biri de ben olacaktım. Bir an için kendimi onların yerine koydum. Karakolda asker olduğumu, ve bu karakolun baskın yiyebileceği istihbaratını aldığımızı ama buna rağmen gerekli ekipmanlarımızın, imkanlarımızın olmadığını düşündüm. Sonra baskın yediğimizi, arkadaşlarımın şehit olduğunu düşünüyorum. Sabaha kadar tek bir yardımın bile gelmediğini düşünüyorum. İsyan edesim geliyor. Bunun sebi olan herkese küfredesim, bela okuyasım geliyor. Bağırmak, o sorumluları tek tek bulup hesap sormak istiyorum. İçimdeki bütün nefreti üzerlerine kusmak istiyorum. HAİNLER demek istiyorum.

Yıllardır bu ülkede terörle mücadele yöntemlerinin yanlış olduğu, 3 kurşun atan askerlerin çatışmaya gönderildiği, karakolların güvensiz olduğu... konuşuluyor. Hiç mi birini dikkate almadınız lan. Hiç mi Allah korkusu yok sizde? Bir gün o çocukların hesapları sorulmaz mı sizden?

İlk yazıda askerin şu sözü dikkatimi çekti "İşte ben de onu soruyorum. Baksanıza ambulans gidebilmiş. Sizce neden araç çıkarmamışlar? Kesinlikle ihmal var... Ama komutanlar tanrı yani, sorgulayamayız ki." Onlar da elbet birgün sorgulanacak. Onların da hesapları kesilecek, fişleri önlerine koyulacak. Bugün belki 70 milyon insan o ihmali olanlara hesap soramıyor ama o gün geldiğinde her biri hesap soranın karşısında tir tir titrecekler. 

Hırsımı, sinirimi, nefretimi biraz olsun düşüren birşey varsa o da, bu adamlardan bu dünyada olmasa da ahirette hesap sorulacağı. Ordaki hesap burdaki hesaplar gibi de olmayak. O komutanların herbirinin üstünde tüm milletin hakkı var. O hakkın altında ezilecekler.

Çok dokundu bana. Duygularımı doğru düzgün yazamadım bile nefretimden. Kendime de nefret besliyorum. Biz nasıl daha zevkle, rahatla, parayla, neşeyle... yaşarız derken, bizim yaşımızdaki insanlar, bazılarının bilerek yaptıkları ihmaller yüzünden can veriyor. Adil değil bu!