Beni benden aldın çocuk !

Bu resimde beni alıp götüren bir şey var ama bir türlü bulamadım. Çocuğun bakışları, ellerini arkaya atıp durması, üstünki örme kazağı, iyi olmamıştıraşı, en üst düğmesine kadar iliklenmiş gömleği... Yokluk var belli, ama gözlerde bir o kadar da sevinç var. Kimbilir aklında ne var? Çocuk haliyle neye seviniyor?.. Ne için gelmiş o bakkala? Kim bilir kaç gün sonra ilk defa eline harçlık geçmiş? Neleri almak istiyor ama neleri alabiliyor? 

Duruşu hiç de öyle çocuk gibi değil sanki. Kocaman adam oldum der gibi.. Yaşım küçük ama bilsen ne kadar büyüğüm der gibi... Kocaman çocuk...

Yoksulluk.. Ama yoksul olduğunu farketmemek.. "Herşeyimiz var Allah'a şükür, bak bakkala bile gidip bişeyler alabiliyoruz." 3-5 kuruşla mutlu olabilmek, ya da öyle görünmek.. Çocuk olmak, çocuk kadar kanaatkâr olmak..

Nerdeyse ağlatacak bu çocuk beni. Kendi dönemindeki çocuklara göre durumu çok da kötü görünmüyor. Ama bir şeyler var o çocukta ve hâlâ bulamadım ne olduğunu. Benden olan, zihnimin bir yerlerinde duran birşeyler... O çocuk ben miyim, babam mı, dedem mi? Kim o? 

Sen de nerden çıktın çocuk? Zihnimi altüst ettin... Sende bir mesaj saklı çocuk.. O mesajı bulacağım..